'Trauma is not an unusual experience. It is actually extremely common.'
Bessel Van Der Kolk
Bessel Van Der Kolk
Wat is een trauma?
Een trauma is een onverwerkte gebeurtenis uit het verleden, zoals een ongeval, het overlijden van een belangrijk persoon, seksueel misbruik, geweld of pesterijen, maar slaat ook op psychische
wonden die je hebt opgelopen tijdens je jeugd omdat je ouders je bijvoorbeeld emotioneel hebben verwaarloosd of emotioneel onbeschikbaar waren. Daarbij is het niet zozeer de gebeurtenis op zich die van tel is, maar eerder de subjectieve ervaring van het kind die bepaalt of iets als traumatisch wordt ervaren. Deze gebeurtenis
heeft zo'n diepe indruk op je gelaten, dat je het nog steeds moeilijk vindt om ermee om te gaan.
|
De gevolgen van trauma
De gevolgen van trauma kunnen variëren en hebben invloed op verschillende aspecten van iemands leven. Ze kunnen zich uiten op psychisch, emotioneel en lichamelijk vlak. Psychische gevolgen: Moeite met concentreren, dissociatie (Het gevoel losgekoppeld te zijn van de wereld), hyperalertheid, geheugenproblemen, een laag zelfbeeld, angstklachten (zoals faalangst, bindingsangst of verlatingsangst), verslavingen, nachtmerries en herbelevingen, zelfverminking. Emotionele gevolgen: Overweldigende emoties, somberheid en depressie, gevoelens van wanhoop en hopeloosheid, angst en paniek, schaamte- en schuldgevoelens, boosheid en prikkelbaarheid. |
|
Lichamelijke gevolgen: Verhoogde of verlaagde hartslag, hoofdpijn, duizeligheid, chronische pijn, ademhalingsproblemen, maag-, darm- en blaasproblemen, seksuele problemen, chronische vermoeidheid.
Het is belangrijk om te beseffen dat iedereen anders reageert op trauma.
Het is belangrijk om te beseffen dat iedereen anders reageert op trauma.
Trauma en codependentie / Relatieverslaving
Mensen die in hun kindertijd veel hebben gemist, zoals aandacht, erkenning, steun, waardering en bevestiging, kunnen op latere leeftijd een obsessieve behoefte ontwikkelen om dit tekort te compenseren. Ze proberen dit later vaak in te vullen via hun partner. Aan de andere kant hebben mensen die in hun jeugd wel aandacht, erkenning, steun, waardering en bevestiging hebben gekregen, geleerd hoe ze zichzelf positief kunnen bekrachtigen. Het goede nieuws is dat je op elke leeftijd jezelf emotioneel kunt opvoeden om jezelf te geven wat je vroeger hebt gemist.
Mensen met een relatieverslaving en codependentiepatronen komen vaak uit gezinnen waar weinig ruimte was voor emoties (emotionele verwaarlozing). Ze kunnen ook zijn opgegroeid in gezinnen waar juist te veel emoties waren, maar waar gezonde en heldere communicatie ontbrak. Verstrikte relaties (zoals symbiose en parentificatie) kunnen in het gezinssysteem zijn ontstaan. Een of beide ouders waren mogelijk emotioneel afwezig of juist te nadrukkelijk aanwezig, ten koste van het kind. Andere situaties, zoals pesten, ziekte of traumatische ervaringen die niet goed zijn verwerkt, kunnen ook van invloed zijn op het ontwikkelen van codependentie en daardoor relatieverslaving.
Wat is codependentie?
Codependentie is een reactie op hechtingstrauma. Het is een verzameling van patronen (overlevingsstrategieen) waarbij je controle probeert te houden over gevoelens en relaties.
Je “verdwijnt”, past je aan of maakt jezelf klein om de ander meer ruimte te geven. Je gedraagt je automatisch naar de verwachtingen of wensen van de ander. Dit gebeurt zo snel en vanzelfsprekend, dat je het vaak op het moment zelf niet door hebt. Achteraf kun je je er rot, leeggezogen of boos door voelen. Ook al snap je op dat moment zelf niet altijd waar dat door komt. Misschien redeneer je het weg, of negeer je wat je van binnen voelt. Zeker als je codependentie een onbewust patroon voor je is en je al heel lang gewend bent om op die manier met je eigen gevoelens en behoeftes om te gaan.
Wat is relatieverslaving?
Wanneer je relatieverslaafd bent, zit je vast in een ongezonde of ongelijkwaardige liefdesrelatie waarvan de partner zich emotioneel niet kan binden. Gezonde of vrije mannen en vrouwen vind je saai. Je wordt aangetrokken tot partners die op dezelfde (destructieve) manier beschadigd zijn als jij. Dit ervaar je als veilig omdat je het kent maar het is natuurlijk schijnveiligheid. Het kan zelfs zo ver gaan dat je je niet kan losmaken van een partner die je respectloos of zelfs gewelddadig behandeld.
Je hebt een diepgewortelde angst voor afwijzing en verlating waardoor je niet kunt loskomen van de relatie. Een ander reden waarom je niet kunt loskomen van je partner, is omdat je wilt blijven geloven in de romantische illusie. Je hebt een onverzadigde behoefte aan liefde, aandacht, bevestiging, erkenning, waardering en liefde. Hierdoor ben je gemakkelijk slachtoffer van partners die je maar een beetje aandacht en liefde geven.
Zowel mensen in een relatie als mensen die single zijn kunnen relatieverslaafd zijn. Het woord relatieverslaving zegt het al; je bent verslaafd aan de ander. Je liefdesrelatie is een obsessie en je kunt voor je gevoel niet meer zonder die ander leven. Als je dat toch probeert, heb je letterlijk last van ontwenningsverschijnselen en cravings. Je gaat steeds terug naar die ander, ook al weet je dat die relatie uiteindelijk weer pijn en verdriet oplevert. Het ene moment als je een shotje liefde krijgt, kun je je euforisch voelen, en het moment daarop kun je overmand worden door eenzaamheid, paniek en een gevoel niet geliefd of onbelangrijk te zijn. Je gaat dan op zoek naar een nieuw shotje liefde om aan dit gevoel te ontsnappen. Je hebt telkens meer liefdesshots nodig want daar ben je ondertussen aan verslaafd. Dit proces kun je vergelijken met de kick van het nemen van drugs en de kater achteraf.
Mensen die in hun kindertijd veel hebben gemist, zoals aandacht, erkenning, steun, waardering en bevestiging, kunnen op latere leeftijd een obsessieve behoefte ontwikkelen om dit tekort te compenseren. Ze proberen dit later vaak in te vullen via hun partner. Aan de andere kant hebben mensen die in hun jeugd wel aandacht, erkenning, steun, waardering en bevestiging hebben gekregen, geleerd hoe ze zichzelf positief kunnen bekrachtigen. Het goede nieuws is dat je op elke leeftijd jezelf emotioneel kunt opvoeden om jezelf te geven wat je vroeger hebt gemist.
Mensen met een relatieverslaving en codependentiepatronen komen vaak uit gezinnen waar weinig ruimte was voor emoties (emotionele verwaarlozing). Ze kunnen ook zijn opgegroeid in gezinnen waar juist te veel emoties waren, maar waar gezonde en heldere communicatie ontbrak. Verstrikte relaties (zoals symbiose en parentificatie) kunnen in het gezinssysteem zijn ontstaan. Een of beide ouders waren mogelijk emotioneel afwezig of juist te nadrukkelijk aanwezig, ten koste van het kind. Andere situaties, zoals pesten, ziekte of traumatische ervaringen die niet goed zijn verwerkt, kunnen ook van invloed zijn op het ontwikkelen van codependentie en daardoor relatieverslaving.
Wat is codependentie?
Codependentie is een reactie op hechtingstrauma. Het is een verzameling van patronen (overlevingsstrategieen) waarbij je controle probeert te houden over gevoelens en relaties.
Je “verdwijnt”, past je aan of maakt jezelf klein om de ander meer ruimte te geven. Je gedraagt je automatisch naar de verwachtingen of wensen van de ander. Dit gebeurt zo snel en vanzelfsprekend, dat je het vaak op het moment zelf niet door hebt. Achteraf kun je je er rot, leeggezogen of boos door voelen. Ook al snap je op dat moment zelf niet altijd waar dat door komt. Misschien redeneer je het weg, of negeer je wat je van binnen voelt. Zeker als je codependentie een onbewust patroon voor je is en je al heel lang gewend bent om op die manier met je eigen gevoelens en behoeftes om te gaan.
Wat is relatieverslaving?
Wanneer je relatieverslaafd bent, zit je vast in een ongezonde of ongelijkwaardige liefdesrelatie waarvan de partner zich emotioneel niet kan binden. Gezonde of vrije mannen en vrouwen vind je saai. Je wordt aangetrokken tot partners die op dezelfde (destructieve) manier beschadigd zijn als jij. Dit ervaar je als veilig omdat je het kent maar het is natuurlijk schijnveiligheid. Het kan zelfs zo ver gaan dat je je niet kan losmaken van een partner die je respectloos of zelfs gewelddadig behandeld.
Je hebt een diepgewortelde angst voor afwijzing en verlating waardoor je niet kunt loskomen van de relatie. Een ander reden waarom je niet kunt loskomen van je partner, is omdat je wilt blijven geloven in de romantische illusie. Je hebt een onverzadigde behoefte aan liefde, aandacht, bevestiging, erkenning, waardering en liefde. Hierdoor ben je gemakkelijk slachtoffer van partners die je maar een beetje aandacht en liefde geven.
Zowel mensen in een relatie als mensen die single zijn kunnen relatieverslaafd zijn. Het woord relatieverslaving zegt het al; je bent verslaafd aan de ander. Je liefdesrelatie is een obsessie en je kunt voor je gevoel niet meer zonder die ander leven. Als je dat toch probeert, heb je letterlijk last van ontwenningsverschijnselen en cravings. Je gaat steeds terug naar die ander, ook al weet je dat die relatie uiteindelijk weer pijn en verdriet oplevert. Het ene moment als je een shotje liefde krijgt, kun je je euforisch voelen, en het moment daarop kun je overmand worden door eenzaamheid, paniek en een gevoel niet geliefd of onbelangrijk te zijn. Je gaat dan op zoek naar een nieuw shotje liefde om aan dit gevoel te ontsnappen. Je hebt telkens meer liefdesshots nodig want daar ben je ondertussen aan verslaafd. Dit proces kun je vergelijken met de kick van het nemen van drugs en de kater achteraf.